تحقیقات جدید موردی را برای ورزش تقویت کننده جوانی بیشتر می کند

مقاله‌ای که اخیراً در مجله فیزیولوژی منتشر شده است، با تکیه بر کارهای قبلی انجام شده با موش‌های آزمایشگاهی که به پایان عمر طبیعی‌شان نزدیک می‌شدند و به چرخ ورزش وزن‌دار دسترسی داشتند، به تأثیرات جوان‌سازی ورزش بر ارگانیسم‌های پیر می‌پردازد.

مقاله با جزییات متراکم، "یک امضای مولکولی که سازگاری ورزش را با افزایش سن و برنامه ریزی مجدد جزئی در داخل بدن در ماهیچه های اسکلتی تعریف می کند"، 16 نویسنده مشترک را فهرست می کند، که شش نفر از آنها وابسته به U of A هستند. نویسنده مسئول، کوین موراک است. استادیار دپارتمان بهداشت، عملکرد انسانی و تفریح ​​در U of A، و نویسنده اول رونالد جی جونز III، دکتری است.دانشجوی آزمایشگاه تنظیم جرم مولکولی عضلانی موراخ.

برای این مقاله، محققان موش های پیری را که به چرخ ورزش وزن دار دسترسی داشتند، با موش هایی که از طریق بیان عوامل یاماناکا تحت برنامه ریزی مجدد اپی ژنتیکی قرار گرفته بودند، مقایسه کردند.

فاکتورهای یاماناکا چهار فاکتور رونویسی پروتئینی هستند (با نام‌های Oct3/4، Sox2، Klf4 و c-Myc، که اغلب به اختصار OKSM شناخته می‌شوند) که می‌توانند سلول‌های بسیار مشخص (مانند سلول پوست) را به یک سلول بنیادی برگردانند. حالت جوان تر و سازگارترجایزه نوبل فیزیولوژی یا پزشکی به دلیل این کشف در سال 2012 به دکتر شینیا یاماناکا اعطا شد. در دوزهای صحیح، القای فاکتورهای یاماناکا در سراسر بدن در جوندگان می تواند با تقلید از سازگاری که در جوانان رایج است، علائم پیری را بهبود بخشد. سلول ها.

از بین چهار عامل، Myc با ورزش عضلات اسکلتی القا می شود.Myc ممکن است به عنوان یک محرک بازبرنامه‌ریزی طبیعی القا شده در عضله عمل کند، و آن را به یک نقطه مقایسه مفید بین سلول‌هایی تبدیل می‌کند که از طریق بیان بیش از حد عوامل یاماناکا برنامه‌ریزی شده‌اند و سلول‌هایی که از طریق ورزش دوباره برنامه‌ریزی شده‌اند - «برنامه‌ریزی مجدد» در مورد دوم که نشان می‌دهد چگونه یک محرک محیطی می تواند دسترسی و بیان ژن ها را تغییر دهد.

محققان ماهیچه‌های اسکلتی موش‌هایی را که در اواخر عمر مجاز به ورزش بودند، با ماهیچه‌های اسکلتی موش‌هایی که OKSM بیش از حد در ماهیچه‌هایشان بیان می‌کردند، و همچنین با موش‌های اصلاح‌شده ژنتیکی محدود به بیان بیش از حد Myc در ماهیچه‌هایشان مقایسه کردند.

در نهایت، تیم تشخیص داد که ورزش یک پروفایل مولکولی سازگار با برنامه ریزی جزئی اپی ژنتیک را ارتقا می دهد.به این معنا که: ورزش می‌تواند جنبه‌هایی از مشخصات مولکولی عضلات را تقلید کند که در معرض عوامل یاماناکا قرار گرفته‌اند (در نتیجه ویژگی‌های مولکولی سلول‌های جوان‌تر را نشان می‌دهند).این اثر مفید ورزش ممکن است تا حدی به اعمال خاص Myc در عضله نسبت داده شود.

در حالی که به راحتی می توان این فرضیه را مطرح کرد که روزی ممکن است بتوانیم Myc را در عضله دستکاری کنیم تا به اثرات ورزش دست یابیم و در نتیجه از کار سخت واقعی صرفه جویی کنیم، موراک هشدار می دهد که نتیجه گیری اشتباهی است.

اول، Myc هرگز نمی تواند تمام اثرات پایین دستی ورزش را در سراسر بدن تکرار کند.همچنین عامل تومورها و سرطان ها است، بنابراین خطرات ذاتی برای دستکاری بیان آن وجود دارد.در عوض، موراک فکر می‌کند که دستکاری Myc می‌تواند به عنوان یک استراتژی تجربی برای درک چگونگی بازگرداندن سازگاری ورزش به عضلات قدیمی که نشان‌دهنده کاهش پاسخ‌دهی هستند، به بهترین شکل استفاده شود.احتمالاً همچنین می‌تواند وسیله‌ای برای سوپرشارژ کردن پاسخ تمرینی فضانوردان در گرانش صفر یا افرادی باشد که در بستر استراحت هستند و فقط ظرفیت محدودی برای ورزش دارند.Myc اثرات بسیار خوبی دارد، هم خوب و هم بد، بنابراین تعریف موارد مفید می تواند منجر به درمان ایمن شود که می تواند برای انسان ها در آینده موثر باشد.

موراک تحقیقات آنها را به منزله اعتبار بیشتر ورزش به عنوان چند قرص می داند.او می‌گوید: «ورزش قوی‌ترین دارویی است که ما داریم، و باید در کنار داروها و یک رژیم غذایی سالم، به عنوان یک درمان تقویت‌کننده سلامتی – و بالقوه طولانی‌کننده زندگی – در نظر گرفته شود.

از نویسندگان مشترک موراک و جونز در U of A می‌توان به استاد علوم ورزشی نیکلاس گرین، و همچنین محققانی به نام فرانسیلی مورنا داسیلوا، سئونگ کیون لیم و سابین خادگی اشاره کرد.